Το κτήριο βρίσκεται μέσα στο χωριό πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία με απεριόριστη θέα στον Παγασητικό. Η πρόσβαση γίνεται μέσα από τα παραδοσιακά καλντερίμια του χωριού με τα καλοσυντηρημένα παλιά σπίτια και αρχοντικά, είναι δηλαδή απομονωμένο από οποιονδήποτε ήχο κυκλοφορίας οχημάτων. Η κατασκευή του εκτιμάται ότι έγινε στα τέλη του 19ου αιώνα. Αναπτύσσεται σε σχήμα Γ (γάμα), η μία πλευρά του οποίου, που περιλαμβάνει και τα δωμάτια έχει τρεις στάθμες, ενώ η άλλη είναι ισόγεια με υπόγειο για τις βοηθητικές χρήσεις και εγκαταστάσεις του ξενώνα. Η αυλή οριοθετείται από τα δύο τμήματα του κτηρίου ενώ στις δύο άλλες της πλευρές έχει διατηρηθεί ο παλιός μανδρότοιχος του σπιτιού.

Η είσοδος γίνεται από την παλιά ξύλινη αυλόπορτα με εμφανή τα σημάδια του χρόνου και ο επισκέπτης βρίσκεται στην αυλή, που είναι στρωμένη με χονδρόπλακες, κάτω από τον παχύ φύλωμα των δέντρων. Βλέπει απέναντι το ισόγειο τμήμα του κτηρίου με την κουζίνα, τον παραδοσιακό παλιό ξυλόφουρνο, που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί ένοικοι και τον κοινόχρηστο χώρο πρωινού, ενώ αριστερά του είναι το τριώροφο τμήμα των δωματίων.

Ο φέρων οργανισμός του κτηρίου (ξύλινες εμφανείς οροφές, εξωτερικοί και εσωτερικοί πέτρινοι τοίχοι) έχει επισκευαστεί και ενισχυθεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Στις επισκευές αυτές διατηρήθηκαν και επαναχρησιμοποιήθηκαν σε πολύ μεγάλο ποσοστό τα παλιά υλικά (πέτρες, ξύλινα δοκάρια στεγών), η ξύλινη σκάλα με όλα τα διακοσμητικά της στοιχεία, η παλιά ξύλινη αυλόπορτα και η πόρτα εισόδου με την αρχική της κλειδαριά και το χαρακτηριστικό τεράστιο κλειδί, καθώς και ο πέτρινος ξυλόφουρνος στην κουζίνα. Η αίσθηση που αποκομίζει ο επισκέπτης είναι ότι μπαίνει στο παλιό κτήριο, όπως κατασκευάστηκε πάνω από έναν αιώνα πριν. Διαφοροποιείται συνεπώς από την πλειοψηφία των αντίστοιχων κτηρίων, που είτε είναι νέες κατασκευές με απομίμηση των αρχιτεκτονικών τάσεων του παρελθόντος ή παλιά κτήρια με εμφανείς τις παρεμβάσεις και προσθήκες στην ανακατασκευή.